کدورت

بو، طعم و کدورت از مهمترین شاخص‌های کیفیت آب آشامیدنی می‌باشند.

Turbidity یا کدورت معیاری از میزان از دست دادن شفافیت آب به علت

وجود ذرات معلق در آن است. هرچه مقدار کلی جامدات معلق در آب  (T.S.S)

بالاتر باشد، آب تیره تر به نظر رسیده و کدورت آن بالاتر می‌باشد.

 این پارامتر به عنوان یک شاخص ساده و اساسی کیفیت آب شناخته شده و برای نظارت بر آب آشامیدنی، از جمله آب تولید شده توسط فیلتراسیون برای چندین دهه استفاده شده است . عواملی که می‌تواند باعث ایجاد کدورت در آب شوند، عبارت اند از: فیتوپلانکتون ها، رسوبات ناشی از خوردگی، بهم خوردن مجدد رسوبات ته‌نشین شده، ورود ضایعات به آب، رشد جلبک‌ها و ... . کدورت بالا می‌تواند باعث خطرات زیست محیطی، به خطر افتادن حیات موجودات، مشکلات زیبایی شناختی، شیوع بیماری های منتقله از راه آب، ایجاد اختلال در آزمایشات شیمیایی و بیولوژیکی، افزایش بیش از حد دمای آب و ... گردد.

برای اندازه‌گیری این پارامتر از روش نفلومتری استفاده می‌شود. در این روش نور توسط ذرات معلق در نمونه در زاویه 90 درجه پراکنده شده و سپس نور پراکنده شده اندازه‌گیری می‌شود. منبع نور پرتو مادون قرمز باریک درnm 880 می‌باشد ک پالس قوی IR  تولید می‌کند. نور منتشر شده متناسب با کدورت می‌باشد.